سخنی با خانواده های محترم بسیجیان, بازجویان و شکنجه گران
سلام خواهرم,برادرم,پدرم, مادرم,دخترم, پسرم,هموطن, مسلمان, انسان
اگر نان آورت یا پدرت یا برادرت یا فرزندت بسیجی یا سپاهی یا مامور اطلاعاتی یا انتظامی یا قضایی یا نیروی لباس شخصی است یک سوال از تو دارم:
کدام گناه در شرع ما یا کدام جرم در قانون ما هست که مجازاتش ضرب و جرح و توهین و فحش و تحقیر و ناسزا و زندان انفرادی و شکنجه جسمی و روحی و تهدید و تجاوز و مرگ فجیع باشد؟
کدام خدایی را میشناسید که خودش یا جانشینش روی زمین چنین رفتاری را با بندگان مظلوم و بی گناهش روا بدارد؟
خواهرم, یک لحظه, فقط یک لحظه, خودت را بگذار جای مادری که فرزند بی گناه و جوانش با تیر مستقیم به قلبش یا سرش در خیابان شهید شده یا در شکنجه گاه ها به فجیع ترین وضع به قتل رسیده است. چه حالی پیدا میکنی؟ به خدا قسم همان یک لحظه هم قلبت را میلرزاند و رعشه به اندامت می اندازد.
پدر ومادر بزرگوار, خودتان را به جای پدر و مادری بگذارید که بعد از مدتها بی خبری جنازه سوخته دختری را تحویلشان میدهند که قبل از اینکه زنده زنده سوزانده شود بارها به شدت مورد تجاوز قرار گرفته است.
خواهر پاکدامن, شرمنده ام که میپرسم ولی به نظرت چگونه بوده حال دختر پاک و بی گناهی که با دست و چشم بسته و همراه کتک و تحقیر بارها و بارها مورد تجاوز قرار گرفته است؟ شرمنده ام, آیا میتوانی یک آن خودت را جای او بگذاری؟
پسر عزیرم, آیا میتوانی تصور کنی که تجاوز جنسی به یک پسر هم سن و سال تو و وارد کردن باتوم و بطری و چیزهای دیگر به داخل بدنش چه معنایی دارد؟ آیا میتوانی درد تحقیر آن را که هراران بار بدتر از درد جسمی است حس کنی؟
مادر بزرگوارم, فکرش را کرده ای که بعد از دو ماه بی خبری از جوانت تو را به یک سرد خانه ببرند و صدها جنازه یخ زده نشانت بدهند و بگویند جوانت را پیدا کن؟
پدر شریفم, چه حالی دارد وقتی جنازه فرزند عزیزت را که هنوز زخم شکنجه بر بدن دارد بعد از مدتها به تو تحویل بدهند و تو حق نداشته باشی بر جوانی و مظلومیت جوانت گریه و شیون کنی؟ خیلی سخت است نه؟!
از همه شما می پرسم اگر بعد از چند ماه هنوز عزیز گمشده تان را پیدا نکرده اید و بشنوید که جنازه هایی را در قبرهایی بی نام و نشان دفن کرده اند چه میکنید؟ واقعا چه میکنید؟!
از شما می پرسم اگر آن کسی که شما او را به عنوان همسر, پدر, فرزند یا برادرتان میشناسید و دوستش دارید جزو کسانی باشد که این جنایات را در حق هموطنان و هم دینان و هم نوعان بی گناه و بی دفاع شما و خودش انجام داده باشد چه میکنید؟ فکر اینکه در کنار اینچنین آدمی زندگی کنی و با او سر یک سفره بنشینی چه حالی در تو ایجاد میکند؟
از شما می پرسم, چقدر اطمینان دارید که پشت چهره مهربان همسر یا پدر یا برادر شما دژخیمی خون آشام و جنایت کار پنهان نشده باشد؟ از کجا میدانید نانی که میخورید به خون جوانان بی گناه آلوده نباشد وهزاران آه و ناله و نفرین چاشنی آن نباشد؟
از همه شما میخواهم که فقط یک آن خودتان را به جای قربانیان این جنایات و خانواده های آنها بگذارید. آیا اولین سوالی که به ذهنتان خطور میکند این نیست: چرا؟؟؟
آیا شما پاسخی برای این سوال دارید؟
هم وطن مسلمان تو
نظرات