Tighunak تیغونک

سنبه­ ی پر زور مردم سنبه گر پر زور گردد شیخنا جا می زند در پیِ سوراخِ موشی سر به هر جا می­زند از سریرِ عرشِ اعلا می خزد تا زیر فرش پشتِ پا بر دنبه­ ی آخوند و ملا می­زند یا رود در چاله­ ای همسانِ صدام لئیم یا چو روباهی گریزان سر بصحرا می­زند می­کند عمامه­ اش را می­تراشد ریش و پشم طفلکی در جمع آدم­ خویش را جا می­زند خلق چون برخیزد و آهنگِ سالاری کند مُهرِ خود بر تارکِ امروز و فردا می­زند سنبه­ ی امروز رستاخیز و شورِ توده­ هاست گر چه این روباهِ نادان راهِ حاشا می­زند گر بکوبد خلق محکم کله­ ی این اژدها مار و کژدم در رود، افعی به مأوا می­زند رقص می­ باید کنون ملا به سازِ مردمان قر بیا! این بار چون آهنگِ چا چا می­زند گر فرو افتد ز بامِ کِرّ و فرّش این ولی هر ولی­ ی دیگری هم بی­ گمان جا می­زند نیمه­ی دوم خرداد1388