نخستین یادداشت سمیه توحیدلو پس از آزادی

سلام دوباره

ارسال شده در مورخ ۴ شهریور ۸۸ توسط admin | موضوعات: دلنوشته ها

آمده ام که گرد این خانه را بتکانم. گردی که نه به خواست من که به جبر بر این خانه نشست . آمدم که بنویسم و بخوانم و بدانم که چه گذشت بر این سرزمین در این زمانی که نبودم که بسیار کسان خواستند برایم از روزهایی که گذشت بگویند و نشد.

از طرف دیگر هفتاد و یک روز برای تجربه کردن زمان خوبی بود. هفتاد و یک روز برای لمس کردن زمان خوبی بود. هفتاد و یک روز برای خلوت کردن زمان خوبی بود. هفتاد و یک روز برای نگریستن زمان خوبی بود. هفتاد و یک روز برای فهمیدن زمان خوبی بود. هفتاد و یک روز برای غصه خوردن زمان خوبی بود. هفتاد و یک روز برای ترسیم راه آینده زمان خوبی بود. هفتاد و یک روز برای ننشستن و به نشستن نیاندیشیدن زمان خوبی بود. هفتاد و یک روز برای پیمان با خدا بستن زمان خوبی بود. هفتاد و یک روز برای آماده میهمانی رمضان شدن زمان خوبی بود. هفتاد و یک روز برای فهمیدن فرق ظلم و بی عدالتی زمان خوبی بود. هفتاد و یک روز برای آرام بودن و تمرین صبر کردن زمان خوبی بود. هفتاد و یک روز برای بر عهد صداقت و صراحت ماندن زمان خوبی بود. این هفتاد و یک روز حرفهای زیادی برایم به همراه داشته. حرفهایی برای گفتن و حرفهایی برای نگفتن که گاهی سرمایه دل است و گاهی بغض فرو خفته.

اما امروز آمدم اینجا که نه از دیروز و نه از هفتاد و یک روز که از فردا بنویسم. برای فردایی که امیدواریم. برای فردایی که رسالت ها در آن داریم. برای فردایی که منتظریم.

به امید رهایی و آزادی و آزادگی همه همراهان در بند

مرا چو خلعت سلطان عشق می دادند

ندا زدند که حافظ خموش باش خموش

از وبلاگ بر ساحل سلامت