ما بارگه دادیم؛ ا.م.شیری
«ما بارگه داديم»
ا. م. شيری
"وقتيکه آب به خرخره ميمون برسد، برای نجات از غرق شدن، بچه اش را زير پا می گذارد"
(مفهوم يک ضرب المثل ترکی)
امروز دهم مرداد ماه، محاکمه يکصد تن از دستگير شدگان حوادث بعد از انتخابات ايران، در صدر اخبار خبرگزاريهای جهان قرار گرفت. به عقيده حقوقدانان و کارشناسان، برگزاری دادگاه اين متهمان، يک مورد کم نظير، بی سابقه و استثنائی در نوع خود می باشد که در حاکميت سی ساله جمهوری اسلامی اتفاق می افتد.
محاکمه اين تعداد از متهمان، فاز سوم عمليات خروج از بحران مشروعيت نظام توسط جناح مسلط حاکميت جمهوری اسلامی بعد از بر گزاري؛ ۱- انتخابات مديريت شده و ٢- تحميل نتايج آن به جامعه ايران است. جناح مسلط محافظه کاران رژيم با تشکيل اين دادگاه، گروهی از فرزندان ريز تن خود را زير پا گذاشت تا خود را از غرق شدن نجات دهد. پر دور نيست که، پايان اين فاز آغازی خواهد بود بر فاز چهارم و پايانی عمليات نجات که در آينده و با بالا آمدن سطح آب، جناح مسلط نظام اسلامي، فرزندان درشت تر خويش را نيز سکوی زير پا نموده، سعی خود را برای گريز از سيل بنيان کن رژيم، تشديد نمايد.
تاريخ جهان و ايران ما، نمونه های زيادی از جنگ ميان حريصان قدرت را بياد دارد. شاه عباس صفوی سر فرزندش را در راه تحکيم حاکميت خود بريد، نادر شاه افشار، برای حفظ قدرت خويش چشم فرزندش را کور کرد، و... ولي، قدرت و حاکميت آنها نه تنها هيچگاه ابدی نشد، حتي، موجبات تسريع انقراض سلسله صفوی و افشار را فراهم آورد. طبيعتا، اين حکم تاريخ در مورد جمهوری اسلامی ايران بطور کلی و جناح مسلط محافظه کاران بخصوص، به اجرا در خواهد آمد و در اين ترديدی نيست که زير پا گداشتن «فرزندان» و کشتار جوانان مردم در خيابانهای شهرها و شکنجه گاهها که هر روز خبر تازه آن منتشر می شود، نمی تواند اين غريقان حريص قدرت نامحدود را از انقراض محتوم، نجات دهد.
امروز همه آنان که در سالهای دهه ۱٣٦۰، از قتل عام جوانان ميهن در بيدادگاههای چند دقيقه ای ملايان، از شوق کشتار گروهی اسيران دربند رژيم، دست شادی به هم می سائيدند، آنان که وادار به ,اعتراف کردن, نخبگان و بزرگان عالم سياست و مبارزه، فرهيختگان علم و ادب، دگر انديشان و ترقيخواهان، عدالت خواهان و حقيقت جويان را شاهد بودند و آن را پيروزی بزرگ رژيم حاکم و اسلام ناب محمدی حساب می کردند و بالآخره، آنان که امروز در صندلی متهم نشسته اند و يا فردا خواهند نشست، آيا فکر می کردند وقتی که نوبت خودشان برسد، فرياد رسی نخواهد بود؟
بلي، تصور نمی کردند و به همين جهت هم، شيون و ضجه مادران داغ فرزند ديده را نمی شنيدند. هق- هق گريه های پنهانی پدران کمر خميده را نمی ديدند. چهره تکيده خواهران، برادران، رفيقان و ياران شهيد راه آزادی و انسانيت را موذيانه می پائيدند و تصور هم نمی کردند آنگاه که نوبت خوشان برسد، همه رهروان راه حقيقت و آزادي، عدالت و انسانيت، بازماندگان آن قربانيان رژيم ظلم و جهالت، ياران رفتگان آن سالهای دهشت و کشتار، کمونيستها و دگر انديشان، بشريت جهان را بکمک شان فراخواهند خواند. تصور آنها غلط بود. چون همه را مثل خود می پنداشتند. اما، شما که امروز محاکمه می شويد، بدانيد و فراموش نکنيد و اين جملات را در گوشه از دفتر حافظه خود يادداشت کنيد که، در قاموس انسانهای آزاده، نفرت و کينه توزي، بی اعتنائی و انتقامجوئی جائی از اعراب ندارد. حقيقت جوئی و عدالت طلبي، معيار انساندوستان و دگرانديشان است. انسان و مبارزه برعليه ستم بر انسانيت، هسته اصلی ايده ها و آرمانهای انساندوستان را تشکيل می دهد. هر چند شما در کشتار آزاديخواهان، در کشتار فرزندان اين مرز و بوم دم در نياورديد ولي، من و ما برای احقاق حق شما فرياد سر می دهيم و همه بشريت را به اقدام عليه مظالم رژيم، حتی در حق "فرزندان خويش"، فرامی خوانيم. من، همصدا و هم رأی با تمام آزادگان ايران و جهان، اسارت و محاکمه فرمايشی شما را تقبيح می کنم و حق اعتراض شما را که امروز بخاطر آن محاکمه می شويد، محترم می شمارم. روی سخن من با شماست که امروز در صندلی متهم نشسته ايد و يا فردا خواهيد نشست. يقين بدانيد و مطمئن باشيد که برای نجات و رهائی شما از زير تيغ شريکانتان، از هيچ کوششی فروگذاری نخواهم کرد. پس، من و ما را مثل خود نپنداريد که «ما بارگه داديم» و از بيداد گريزانيم. راه و رسم مبارزه برعليه ظلم و ستمگری را ، برای آزادی و احقاق حق حتی رقيب خود را، از آزادگان و عدالت طلبان بياموزيد. اين توصيه انسانی را سرزنش حساب نکنيد.
دست در دست هم، همصدا با هم، در هر کجا که هستيم، برعليه بيداد فرياد کنيم و دامنه مبارزه خود در راه آزادی دربند شدگان حوادث اخير ايران و بطور کلی همه اسيران سياسی را عمق و گسترش دهيم.
دهم مرداد ماه ۱٣٨٨
11 مرداد 1388
(مفهوم يک ضرب المثل ترکی)
امروز دهم مرداد ماه، محاکمه يکصد تن از دستگير شدگان حوادث بعد از انتخابات ايران، در صدر اخبار خبرگزاريهای جهان قرار گرفت. به عقيده حقوقدانان و کارشناسان، برگزاری دادگاه اين متهمان، يک مورد کم نظير، بی سابقه و استثنائی در نوع خود می باشد که در حاکميت سی ساله جمهوری اسلامی اتفاق می افتد.
محاکمه اين تعداد از متهمان، فاز سوم عمليات خروج از بحران مشروعيت نظام توسط جناح مسلط حاکميت جمهوری اسلامی بعد از بر گزاري؛ ۱- انتخابات مديريت شده و ٢- تحميل نتايج آن به جامعه ايران است. جناح مسلط محافظه کاران رژيم با تشکيل اين دادگاه، گروهی از فرزندان ريز تن خود را زير پا گذاشت تا خود را از غرق شدن نجات دهد. پر دور نيست که، پايان اين فاز آغازی خواهد بود بر فاز چهارم و پايانی عمليات نجات که در آينده و با بالا آمدن سطح آب، جناح مسلط نظام اسلامي، فرزندان درشت تر خويش را نيز سکوی زير پا نموده، سعی خود را برای گريز از سيل بنيان کن رژيم، تشديد نمايد.
تاريخ جهان و ايران ما، نمونه های زيادی از جنگ ميان حريصان قدرت را بياد دارد. شاه عباس صفوی سر فرزندش را در راه تحکيم حاکميت خود بريد، نادر شاه افشار، برای حفظ قدرت خويش چشم فرزندش را کور کرد، و... ولي، قدرت و حاکميت آنها نه تنها هيچگاه ابدی نشد، حتي، موجبات تسريع انقراض سلسله صفوی و افشار را فراهم آورد. طبيعتا، اين حکم تاريخ در مورد جمهوری اسلامی ايران بطور کلی و جناح مسلط محافظه کاران بخصوص، به اجرا در خواهد آمد و در اين ترديدی نيست که زير پا گداشتن «فرزندان» و کشتار جوانان مردم در خيابانهای شهرها و شکنجه گاهها که هر روز خبر تازه آن منتشر می شود، نمی تواند اين غريقان حريص قدرت نامحدود را از انقراض محتوم، نجات دهد.
امروز همه آنان که در سالهای دهه ۱٣٦۰، از قتل عام جوانان ميهن در بيدادگاههای چند دقيقه ای ملايان، از شوق کشتار گروهی اسيران دربند رژيم، دست شادی به هم می سائيدند، آنان که وادار به ,اعتراف کردن, نخبگان و بزرگان عالم سياست و مبارزه، فرهيختگان علم و ادب، دگر انديشان و ترقيخواهان، عدالت خواهان و حقيقت جويان را شاهد بودند و آن را پيروزی بزرگ رژيم حاکم و اسلام ناب محمدی حساب می کردند و بالآخره، آنان که امروز در صندلی متهم نشسته اند و يا فردا خواهند نشست، آيا فکر می کردند وقتی که نوبت خودشان برسد، فرياد رسی نخواهد بود؟
بلي، تصور نمی کردند و به همين جهت هم، شيون و ضجه مادران داغ فرزند ديده را نمی شنيدند. هق- هق گريه های پنهانی پدران کمر خميده را نمی ديدند. چهره تکيده خواهران، برادران، رفيقان و ياران شهيد راه آزادی و انسانيت را موذيانه می پائيدند و تصور هم نمی کردند آنگاه که نوبت خوشان برسد، همه رهروان راه حقيقت و آزادي، عدالت و انسانيت، بازماندگان آن قربانيان رژيم ظلم و جهالت، ياران رفتگان آن سالهای دهشت و کشتار، کمونيستها و دگر انديشان، بشريت جهان را بکمک شان فراخواهند خواند. تصور آنها غلط بود. چون همه را مثل خود می پنداشتند. اما، شما که امروز محاکمه می شويد، بدانيد و فراموش نکنيد و اين جملات را در گوشه از دفتر حافظه خود يادداشت کنيد که، در قاموس انسانهای آزاده، نفرت و کينه توزي، بی اعتنائی و انتقامجوئی جائی از اعراب ندارد. حقيقت جوئی و عدالت طلبي، معيار انساندوستان و دگرانديشان است. انسان و مبارزه برعليه ستم بر انسانيت، هسته اصلی ايده ها و آرمانهای انساندوستان را تشکيل می دهد. هر چند شما در کشتار آزاديخواهان، در کشتار فرزندان اين مرز و بوم دم در نياورديد ولي، من و ما برای احقاق حق شما فرياد سر می دهيم و همه بشريت را به اقدام عليه مظالم رژيم، حتی در حق "فرزندان خويش"، فرامی خوانيم. من، همصدا و هم رأی با تمام آزادگان ايران و جهان، اسارت و محاکمه فرمايشی شما را تقبيح می کنم و حق اعتراض شما را که امروز بخاطر آن محاکمه می شويد، محترم می شمارم. روی سخن من با شماست که امروز در صندلی متهم نشسته ايد و يا فردا خواهيد نشست. يقين بدانيد و مطمئن باشيد که برای نجات و رهائی شما از زير تيغ شريکانتان، از هيچ کوششی فروگذاری نخواهم کرد. پس، من و ما را مثل خود نپنداريد که «ما بارگه داديم» و از بيداد گريزانيم. راه و رسم مبارزه برعليه ظلم و ستمگری را ، برای آزادی و احقاق حق حتی رقيب خود را، از آزادگان و عدالت طلبان بياموزيد. اين توصيه انسانی را سرزنش حساب نکنيد.
دست در دست هم، همصدا با هم، در هر کجا که هستيم، برعليه بيداد فرياد کنيم و دامنه مبارزه خود در راه آزادی دربند شدگان حوادث اخير ايران و بطور کلی همه اسيران سياسی را عمق و گسترش دهيم.
دهم مرداد ماه ۱٣٨٨
11 مرداد 1388
نظرات