بجنگ تا .......(چو هنگامه برآید)
در ستایشِ رستاخیزِ قهرمانانه ی مردم ایران
نه سبز و نه سپیدیم، نه پا بسته ی رنگیم
«نه» ای تند و سرافراز، که با دیو بجنگیم
همه تندرِ سرکش، سر آورده از آتش
هلا! هلهله را بین، ز بیداد بتنگی
بباریم چو رگبار، بتوفیم که توپیم
چو هنگامه برآید، خشابیم و فشنگیم
هلا افعی مسموم، هلا اژدرِ خونخوار!
خودِ آرشِ تیریم، جگر خوار خدنگیم
ببین! شوکتِ ما را، بپا خاسته کوهیم
چو پتکیم ستمکوب، که از آهن وِ سنگیم
بر این مدِ ضلالت، یکی سدِ سدیدیم
در این جزرِ نفس بر، خروشنده نهنگیم
ایا! جنگلِ بیداد، سرافراشته شیریم
بر این تازشِ ظلمت، ستیزنده پلنگیم
ز تقدیر بریدیم، ز تردید گذشتیم هلا!
رومیِ رومیم، هلا! زنگیِ زنگیم
گر از بام برانید، ز دیوار برآییم
برگبار ببندید؟ : ببندید! بجنگیم!
یاور استوار نیمه نخست تیر 1388
نظرات