پندِ پدر

پند پدر

با پسر گفت واعظِ طبسی:

امپراتورتر ز ما چه کسی؟

قم و قزوین سهمِ مشکینی

کس نیارد به سهمشان هوسی

جنتی جانمان، چه می­پرسی؟

آهن و میل­گرد و حقِ بازرسی

کیش و کرمان و تفت ورفسنجان

سهمِ اکبر که خاک خورده بسی!

خوی و اورمیه سهم ملاحسن

تا چرنداب و ساحلِ ارسی

رایتِ دین ما جهانگیر است

سهمِ ما گشت مشهد و طبسی

خاتمی لازم است ما را، هان!

تا بگردد به گرد چون مگسی

شاهرودی بسودِ بیضه­ ی دین

هر مخالف چپاند در قفسی

پولِ نفت و خراجِ بیت­ المال

مالِ آقا، نه زانِ بوالهوسی

سهم ملت؟ خیار و بادِ هوا

نان و کشک و زرشک و دال عدسی

جانِ فرزند، هان! ز من بشنو

کیسه پر کن به همتِ عسسی

گرد آور تو پول و ما منال

پیشتر زان که بشنوی جرسی

فحش و دشنام گر شنیدی تو

بایدت داشت گرده­ی ملسی

خفه کن آه و ناله­ ی ملت!

نفله کن هر که می­کشد نفسی!

می­ نخواهم که بشنوی سخنی

یا بگردت نشانِ خار و خسی

گر ز پندِ پدر شوی غافل

بی­ گمان بر مرادِ خود نرسی