شکنجه و تجاوز در زندان های ایران در آپارات
from BBCPersian
شکنجه، تجاوز و اعدام زندانیان موضوع فیلم مستندی است که این هفته در برنامه آپارات به نمایش در می آید.
"و من عاشقانه زیسته ام"، نام این فیلم است و پانته آ بهرامی فیلمساز ایرانی مقیم نیویورک آن را ساخته است.
برنامه آپارات روزهای پنج شنبه هر هفته ساعت ۲۱:۱۰ دقیقه به وقت ایران و ۲۲:۱۰ به وقت افغانستان و ۲۲:۴۵ به وقت تاجیکستان از تلویزیون بی بی سی فارسی پخش می شود.
این برنامه سه شنبه بعد هم در همین ساعات ها باز پخش می شود و علاقه مندان می توانند تکرار آن را جمعه شب بعد از حدود ساعت ۱۲ شب به وقت ایران ، ۱:۰۰ بامداد شنبه به وقت افغانستان و۱:۳۰ دقیقه بامداد به وقت تاجیکستان تماشا کنند.
برنامه آپارات را می توانید به طور زنده و همزمان از طریق وبسایت فارسی بی بی سی - پخش تلویزیون - نیز تماشا کنید.
درباره فیلم
زندان برا ی هر کسی تجربه تلخی است، اما برای زندانیان سیاسی و عقیدتی این تلخی از جنس دیگری است. به خصوص این که این زندانی زن هم باشد و در زندان در معرض انواع خشونت ها قرار داشته باشد.
«...و عاشقانه زیسته ام » مجموعه ای است از خاطرات چند نفر از زنان زندانی سیاسی در ایران در دو حکومت شاهنشاهی و جمهوری اسلامی . در این فیلم زنان در مقابل دوربین از نحوه برخورد بازجوها و زندانبان و همینطور اعدام های گسترده سال 67 در ایران حرف می زنند. زنانی که مورد تجاوز قرار گرفته اند، بچه شان در زندان به دنیا آمده و با آنها در زندان حبس کشیده است. همه این زنان اکنون در خارج از ایران زندگی دیگری دارند، اما هنوز بار روحی و روانی سختی های زندان را با خود همچنان حمل می کنند.
درباره کارگردان
پانته آ بهرامی مستندسازی است ایرانی که در نیویورک زندگی می کند . خانم بهرامی تحصیل کرده روزنامه نگاری، تلویزیون و سینماست . او فعالیت هنری خودش را باساخت برنامه برای تلویزیون های آلمان آغاز کرده و اکنون بیشتر بر روی ساخت مستند هایی درباره ایران تمرکز کرده است. در کارنامه این فیلمساز چندین فیلم مستند مثل «متعلق به کسی نیستم»،«سیمایی متفاوت »،«اسلام هویتم یا فرارم؟»،روسپی گری» و«از این فریاد تا آن فریاد »به چشم می خورد.
ويژگی فیلم
فیلم به لحاظ حسی بسیار تاثیر گذار است ، اما اصلی ترین توجه خود رابر مستند کردن ادعا هایی که در سال های اخیر در مورد شکنجه و تجاوز در زندان های ایران مطرح شده گذاشته است.
در فیلم «و من عاشقانه زیسته ام » زنی زندانی در مقابل دوربین تجاوز و شکنجه توسط ماموران و بازجوهای زندان ها ی جمهوری اسلامی سخن می گوید.
تماس با برنامه آپارات:
aparat@bbc.co.uk
مروری بر فیلم هفته گذشته :
"دختران افغان هم می توانند شوت کنند"
این فیلم، به ماجرای تشکیل تیم ملی فوتبال دختران افغانستان در دوران بعد از سقوط طالبان می پردازد. این فیلم تصویری است از زندگی چند دختر نوجوان و جوان افغان که به عضویت تیم ملی فوتبال دختران در افغانستان آمده اند. این دختران کسانی هستند که با شکستن موانع موجود در جامعه سنتی می کوشند توانایی هایشان را در بازی فوتبال اثبات کنند. این فیلم با تمرکز برروی چند بازیکن، تلاش های بازیکنان این تیم را در جریان دوران آماده سازی برای حضور در اولین تورنمنت بین المللی را به تصویر می کشد.
" دختران افغان می توانند شوت کنند"، به ماجرای تشکیل تیم ملی فوتبال دختران افغانستان در دوران بعد از سقوط طالبان می پردازد. این فیلم تصویری است از زندگی چند دختر نوجوان و جوان افغان که به عضویت تیم ملی فوتبال دختران افغانستان در آمده اند . این دختران کسانی هستند که با شکستن موانع موجود در جامعه سنتی می کوشند توانایی هایشان را در بازی فوتبال اثبات کنند. این فیلم با تمرکز برروی چند بازیکن، تلاش های بازیکنان این تیم را در جریان دوران آماده سازی برای حضور در اولین تورنمنت بین المللی را به تصویر می کشد.
گزیده نظرات بینندگان
سید محمد مطهری هند – پونا
تماشای این فیلم برایم جدید بود؛ چون، قبل از این توجهی به این مسئله بصورت مشخص و برجسته صورت نگرفته بود وجالب؛چون ،کارگردان آن خود را مثل یک دوست به سوژه هایش نزدیک کرده و از دلشان حرف کشیده بود.
با دیدن این فیلم اولا حس کردم که بیشتر دختران این فیلم(اعضای تیم فوتبال دختران) به خاطر شرایط اجتماعی دوران طالبان عقده ای شده اند. دوما ازخود پرسیدم که چرا مسابقه بین این تیم و آیساف در ماه رمضان برگزار شده و چرا باید یک مرد مربی تیم دختران باشند. اگر سازنده فیلم کمی به اقدامات که از سوی دولت برای ورزش بانوان صورت گرفته نیز توجه می کرد محصولش کاملتر می شد.
سهیل از تهران
به نظر من مستند زیبایی بود و داستان جالبی را دنبال می کرد و فیلم حالت مستند گونه خود را به خوبی نشان می دهد به طوریکه بیننده با شخصیت هایی که در این فیلم با آنها آشنا می شویم، هم احساس می شود کسانی که بعد از دیدن سختی ها و رنج های فراوان حالا به این حد از آزادی رسیده اند و استعدادهایشان شکوفا شده، استعدادهایی که در ایران نیز کم نیستند. من به شخصه خوشحال هستم که شاهد اینگونه صحنه های زیبا و امید بخش بوده ام و امیدوارم روزی در ایران نیز شاهد چنین آزادی هایی باشیم.
منصور از لندن
من می خواستم بدونم فیلمی که در مورد فوتبالیست های دختران افغان نشان داده شد آیا واقعی بود یا هنری؟
عسگر
فیلم تون(که من اونو یک گزارش آشفته و درهم می خونمش)پر از آشفتگی و بی نظمی در موضوع،صدا و عکس بود،در ضمن تهیه کننده فقط سعی کرده بود یک فیلم بسازه . نگاه بعضی از مردم در افغانستان به کسانی که در جاهایی مثل پرورشگاهها زندگی می کنند، با آن چه در فیلم دیده می شد ، یکی نیست. در این گونه مراکز بودن متاسفانه یک نوع انگ در افغانستان هست. این موضوع می تونست داستان اصلی فیلم باشد در کنار فوتبال.
عمران الله غزنی از افغانستان
فیلم بسیار خوبی بود و ما را این فیلم امیدوار کرد که در وطن ما چنین افراد خوبی هستند که با مردم بیچاره همدردی می کنند.
آریا
نظرات